Ga naar hoofdinhoud

Hoe pel jij een banaan?

Blog JP

Gastblog door Susan Taks

Nog voordat ik daadwerkelijk wist wie Dennis was of waar hij zich mee bezig hield, stelde hij me de beruchte banaan vraag. Alert en bijdehand als ik ben begon mijn hersenpan allerlei slimme oplossingen te bedenken, veelal systematisch en analyserend. De oplossing was echter praktisch en simpel. Zo eenvoudig dat mijn aandacht en interesse in ervaringsleren onmiddellijk gewekt was. Voor diegene die graag zelf het antwoord willen ontdekken, bekijk het volgende filmpje dan vooral niet!

Slimme marketing of niet, het inzicht bleef hangen! Naast het feit dat iedereen in mijn omgeving nu een banaan anders openmaakt. Wat ook bleef hangen waren de vele fijne gesprekken met Dennis over zijn werk. Vol passie en enthousiasme en oprechte betrokkenheid. Ik werkte destijds voor een organisatie ook gericht op bewustzijn en persoonlijke ontwikkeling. Ik besloot de twee aan elkaar voor te stellen en voor ik het wist stond ik met mijn 2 vaste collega’s aan het begin van een 9 daagse opleiding ervaringsleren. Buiten. In het gras. Koud. Nat. Touwtjes. Balken. Balletjes. Tikkertje. Spelletjes?! O god. Waar ben ik aan begonnen?

Al snel bleek het helemaal niet om de spelletjes te gaan. Het woord spelletjes bleek ook niet de juiste omschrijving. Activiteiten! En waar het vooral wél om ging was het proces dat er plaats vond voor, tijdens en na een activiteit. Wat er gebeurd op het moment dat je mensen uit hun dagelijkse routine haalt, en een opdracht geeft die om anders denken of doen vraagt. Natuurlijk dook ook ik volop in mijn eigen proces. Mijn vastgeroest gedrag. Mijn aangenomen rollen. Mijn geconditioneerde reacties. Een mooie spiegel.

Tijdens het eerste deel van de opleiding heb ik vooral genoten van het buiten zijn. Actief met elkaar, de groep, aan de slag. Zelf ontdekken en ervaren wat werken in groepen d.m.v. de meest uiteenlopende activiteiten teweegbrengt. Letterlijk vallen en opstaan, botsen, grenzen aangeven, confrontatie, patronen zien en herkennen. Bij mezelf. Bij de groep. De manier van nabespreken en het stellen van de juiste vragen gebeurt ontzettend zorgvuldig en doordacht. Dennis en Per hebben ons op een respectvolle eerlijke warme maar ook confronterende manier laten zien hoe deskundig en vakkundig de rol als trainer kan zijn.

Het tweede deel heet niet voor niets verdieping. Een sprong in het diepe, letterlijk en figuurlijk. Wederom mooie dagen, waarin vooral de achterliggende theorie helder wordt. Dit keer volop in de zon. De groep die elkaar beter begon te kennen, waardoor er een open en plezierige -vaak ook hilarische- sfeer ontstond.

Het laatste deel mochten we zelf aan de slag. Voor de leeuwen, hopla! Activiteiten bedenken en begeleiden. Waardevolle feedback geven en ontvangen. Erg leuk, leerzaam maar ook soms confronterend. Het leek zo makkelijk…? Oefening baart kunst, dat is een feit. De juiste balans vinden in kijken, luisteren en vragen stellen. Allemaal in het moment. In het Nu.

Wat me het meest is bijgebleven van deze 9 daagse opleiding, op mijn GI-Jane- i-love the-jungle-ik-kan-de-hele-wereld-aan gevoelens en de talloze plezierige creaties van Per (Hallo hallo hallo) is absoluut de kracht van het ervaren. Kennis en inzichten verstandelijk begrijpen is mooi, maar kennis en inzichten daadwerkelijk voelen, begrijpen, ervaren, eigen maken, verankeren en integreren in je dagelijks leven, zowel privé als zakelijk, dat is voor mij de real deal.

Wil je meer weten over deze 9 daagse opleiding ervaringsleren, lees dan hier verder

Wij zijn Susan Taks zeer dankbaar voor deze gastblog. Als je meer wilt weten over Susan, kijk dan zeker ook even op haar website (www.susantaks.nl)