Onze Basisopleiding Ervaringsleren is weer volop bezig. Inmiddels zijn de cursisten bezig aan de tweede module. In de eerste module is er veel gebeurd. Een cursist verteld hier het volgende over:

“Het is ondertussen bijna een maand geleden dat ik de eerste module van de cursus ervaringsleren heb ervaren. Ik ben niet zo’n goede schrijfster, maar zal toch proberen om te verwoorden hoe ik deze 3 dagen ervaren heb en hoe het me verder is vergaan.

Zonder enig vooroordeel of gedachten ben ik aan deze cursus begonnen. Waarom? Omdat ik op zoek ben: naar mezelf, mijn ware ik en omdat ik op een punt in mijn leven sta waarop ik vind dat ik een keuze dien te maken. Dit laatste heeft vooral met een nieuwe baan te maken. Een idee heb ik hierover wel, maar je wordt zo door je omgeving beïnvloed, dat ik me soms afvraag of ik wel mijn ware ik naar voren laat komen, laat zien aan anderen. Ik had mij dan ook voorgenomen om te proberen oprecht naar mezelf te luisteren en te voelen wat dingen met mij doen…. woorden of acties, eender wat.

Gedurende de eerste dag was het gevoel voornamelijk “nieuw”. Alles was nieuw, de personen waarmee ik deze 3 dagen mee zou omgaan, maar ook de activiteiten. Ik heb zeker ook momenten van herkenning ervaren die dag. Gezelligheid bij het eten en het kampvuur niet te vergeten. Maar al bij al was deze dag voor mij vooral vermoeiend vanwege alle nieuwe dingen en mensen.

De tweede dag begon enigszins hetzelfde, kampvuur, contract, spelletjes. Totdat er bij een spelletje een soort van onenigheid of verschil in commitment begon te ontstaan. Sommigen waren lichtelijk gefrustreerd en anderen gingen mee in het spel, of hadden juist een andere visie. Waar ik onder viel? Op het eerste moment onder de tweede categorie: meegaan in het spel. Na een discussie merkte ik dat ik geen zin meer in het spel had en zocht naar de reden van deze (voor mijn gevoel) plotsklapse omslaan van de sfeer in de groep. De reden: het proces van een groep mensen die elkaar niet kent en de activiteiten zorgden niet voor de verdere diepgang. Deze diepgang was wel nodig in deze groep. En daar zijn we dan ook naar op zoek gegaan.

Wat ik bij mij zelf gemerkt heb is dat ik aan het begin van de cursus mijn medecursisten in zoverre wel “vertrouwen” schonk wat de spellen betrof, maar dat ik door gebrek aan verdere diepgang en kennis van elkaar, niet genoeg vertrouwen geef om mij te openen…. Ik vertrouw de mensen op hun kunnen en kwaliteiten welke ze laten zien, maar ik vertrouw ze niet genoeg om mij helemaal bloot te geven. Ik merk dat ik de kat uit de boom blijf kijken totdat ik genoeg vertrouwen heb of ze voor mijn gevoel voldoende ken. Ik heb ook ervaren dat ik bij sommige activiteiten het voortouw neem, maar dat ik net zo snel naar de achtergrond verdwijn als ik actie in de groep zie. Verschillende medecursisten hebben mij opgeroepen om dingen uit te spreken, mijn mening of wat ik zie te delen met hen. Ik heb dit nog niet gedaan, daar ik hier meer tijd voor nodig heb. Ik hoop dat ik dit in de volgende module wel kan doen.

Ik heb nog wel een aantal stappen te gaan en hoop deze stappen te durven nemen door middel van deze cursus. We zullen zien. Ik sta er open voor!”

Ben je naar aanleiding van dit verhaal nieuwsgierig geworden, kijk dan eens op onze pagina over de opleiding.

JP